Het gezin in crisistijd – Deel zeven

In het eerste levensjaar ontwikkelt een baby zich razendsnel. Bijzondere mijlpalen volgen snel achter elkaar en voor je het weet viert je kindje zijn eerste verjaardag. Wanneer begint je baby met brabbelen? En wanneer mag hij zijn eerste vaste hapje? Gefeliciteerd, je bent (weer) moeder geworden! Je hebt een geweldige prestatie geleverd, nu is het tijd om je baby te leren kennen. Al zal je baby de eerste week vooral slapend doorbrengen. Pasgeboren baby’s slapen zo’n 16 uur per dag. Van slapen krijgt jouw kindje energie en het stimuleert de hersenontwikkeling. In de eerste weken leren jij en je baby elkaar al steeds beter kennen. Jouw kindje herkent je vooral aan je geur en je stem. Als je tot 30 centimeter in zijn gezichtsveld blijft, kan hij je ook goed zien. De eerste kraamweek is voorbij en dat betekent dat je zonder kraamhulp je baby gaat verzorgen. Maar wat nu als het allemaal niet zo soepeltjes verloopt, omdat jouw kindje iets heftigs mee heeft gemaakt, namelijk een geboortetrauma. Een geboortetrauma wat is dat nu weer???

Een trauma bij de geboorte van je kind

In oktober en november komt Maudi met haar moeder en haar pasgeboren baby, Jade voor vier behandelgesprekken naar Mind2Open. Jade is op dat moment vier en een halve maand oud en huilt heel veel. Al snel wordt duidelijk dat er sprake is van een geboortetrauma bij Jade. Moeder geeft daarover aan dat zij bij de geboorte al door had dat er iets niet klopte, want ze huilde heel anders dan haar andere drie kinderen bij de geboorte. Jade is zes weken te vroeg thuis geboren, waarbij de bevalling heel snel verliep. Daarna werden Jade en moeder direct in het ziekenhuis opgenomen. Na een aantal weken, waarin het wisselend beter en slechter met Jade ging, beek er bij haar sprake te zijn van een verkleving aan haar darmpjes, waarvoor een operatie noodzakelijk was. Het zou ook een hele spannende operatie worden, omdat er geen garantie gegeven kon worden of de operatie ook zou slagen en of ze het wel zou overleven. Bij binnenkomst bij Mind2Open wist moeder ook al zeker wat precies het meest traumatisch was geweest voor Jade, namelijk dat er een tube in haar keel gebracht moest worden om zuurstof toegediend te krijgen.

Traumabehandeling bij baby’s m.b.v. Baby-IEMT

Tijdens de behandeling bij Mind2Open heb ik met behulp van tappen op de knietjes van Jade de traumabehandeling (Baby-IEMT) toegepast, zoals ik dat geleerd had binnen de opleiding ‘traumabehandeling bij baby’s’. Moeder las de traumatische gebeurtenis rond het plaatsen van de tube voor de operatie voor, waarbij Jade bij oma op schoot zat en ik tapte op haar knietjes. Moeder had gelijk gehad met wat zij zag als meest traumatische gebeurtenis, want op het moment dat moeder voorlas over het plaatsen van de tube begon Jade hartverscheurend en ontroostbaar te huilen. Na de traumabehandeling werd ze vervolgens weer getroost door oma. Na de eerste twee traumabehandelingen merkte ze thuis al een duidelijk verschil, maar na de derde traumabehandeling was het ook heel duidelijk zichtbaar in de behandelruimte, want Jade was niet meer te troosten door oma. Ze bleef huilen totdat ze bij haar moeder in de armen lag en moeder haar troostend toesprak. Ze kalmeerde en begon te lachen naar moeder. Niet alleen het trauma was behandeld, maar ook de hechting kwam nu goed op gang.

Met professionele hulp op je eigen manier je trauma’s verwerken

Eind april 2020 (zes maanden na de traumabehandeling) geeft moeder het volgende aan: ‘Sinds dat onze dochter baby IEMT heeft gehad is ze een totaal andere baby. Ze sliep daarna beter, huilde alleen bij honger en was ontspannen en vrolijk. Inmiddels word Jade binnenkort 1 jaar en het is een heerlijke vrolijke meid. Ze is heel alert, ziet alles en ontwikkelt zich heel goed ondanks dat ze 6,5 week te vroeg geboren is en alle complicaties die ze gehad heeft. Het was een heftig jaar om op terug te kijken. Vooral het moment dat wanneer alles weer een beetje “normaal” wordt, komt ineens het besef wat je eigenlijk allemaal samen hebt meegemaakt. Ik ging vanaf de geboorte mee in de flow van alle onzekerheid en chaos maar ik wist dat het moment zou komen dat ik zou breken. Dat was op het moment dat ik de vraag kreeg wanneer mijn verlof erop zat. Ik had het er erg moeilijk mee en daarnaast had ik ook last van concentratie problemen, een opgejaagd gevoel, ik was chaotisch en vergeetachtig. Ik heb mij ziek moeten melden op het werk om me eerst op mijzelf en de kinderen te kunnen focussen. Dat heeft mij veel rust gegeven. Ik heb de tijd gekregen en genomen om dit alles te kunnen verwerken. We hebben veel foto’s gemaakt na de geboorte, ook in het ziekenhuis en ik heb heel veel opgeschreven en dat doe ik nog steeds. Dat heeft me enorm geholpen bij de verwerking van alles. Zo fijn om dingen na te kunnen lezen. Ook voor de andere kinderen was het fijn om te kunnen zien en lezen wat Jade en ik hebben meegemaakt in het ziekenhuis, toen zij thuis waren. Ik ben momenteel gedeeltelijk weer aan het werk, want mijn werkzaamheden in de zorg gaan gewoon door tijdens de Coronacrisis. Als gezin werken we goed samen en ondersteunen we elkaar waar nodig. We zijn nu closer geworden dan ooit. We hebben onze kids op een heel andere manier leren kennen en dat is zoveel waard. Je gaat eigenlijk weer terug naar de basis en merkt nu vooral wat belangrijk is in het leven. Voor ons is dat gezondheid en familie. De oudere kids van 12 en 8 jaar zijn ook erg betrokken bij hun zusje van nu 11 maanden. Ze wordt door hen voorgelezen, geknuffeld en er wordt veel gespeeld. Jade kijkt altijd vol trots naar haar grote zussen en probeert mee te dansen en klapt op de maat van de muziek waar haar zussen op dansen.  Ze is erg ondernemend en wil alles nadoen. De angsten en onzekerheden zijn inmiddels voorbij en we genieten elk moment van ze. Haar eerste verjaardag valt helaas binnen de quarantaine. Maar ze krijgt alsnog haar eerste taartje en we maken er met ons gezinnetje een leuke dag van en we maken veel foto’s.’